شرط ضمان بر مستودع در عقد ودیعه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مدرس و دانشجوی دوره دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرم‌آباد، ایران. lawyer_valipoorih@yahoo.com

2 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، گروه حقوق خصوصی، واحد خرم آباد، ایران. (نویسنده مسئول): se.moosavi@gmail.com

3 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، گروه حقوق خصوصی، واحد خرم آباد، ایران. firoz.ahmady@gmail.com

چکیده

طبق قواعد کلی مستودع مسئول تلف یا نقص مال امانی نیست مگر در صورت تعدی و تفریط، مساله‌ای که در این باب قابل تامل است این است که آیا ضامن نبودن امین یک حکم قابل تغییر است و می‌توان شرط ضمان و تشدید مسئولیت بر مستودع نمود؟ تبیین وضعیت چنین، شرطی با توجه به اهمیت و کاربردی بودن نهاد امانت در روابط اجتماعی، لازم و ضروری است.برخی شرط مذکور را به سبب مخالفت آن با مقتضای ذات عقد ودیعه باطل و مبطل عقد دانسته و برخی نیز به سبب نامشروع بودن شرط یادشده یا مخالفت آن با کتاب و سنت آن­ را باطل اما غیر مبطل دانسته اند. به نظر می­رسد مقتضای ذات عقد ودیعه ایجاد تعهد برای نگهداری مال مورد ودیعه توسط امین است و در نتیجه ضامن بودن امین خلاف مقتضای ودیعه نیست اما از آنجا که امانت از عقود مجانی و مبتنی بر احسان است ممکن است به سبب برهم خوردن توازن و تعادل بین حقوق و تعهدات طرفین توسط شرط مذکور، در موردی که در مقابل تعهد امین به نگهداری از مال ودیعه عوضی تعیین نشده است، در صحت آن تردید نمود.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار